Igogwe part 1

Mambo rafiki! Kila kitu poa? (Hoi vrienden, alles kits?) Gezien het feit dat ik al bijna een week niet met de buitenwereld heb kunnen communiceren, tijd voor een update. Het eerste weekje in het ziekenhuis zit er alweer op. Maar eerst even terug naar hoe we hier terecht zijn gekomen.. vorige week donderdag hebben wij bepakt en bezakt de ferry van zanzibar teruggenomen naar dar es salaam (wat trouwens niet de hoofdstad is, dat is dodoma wat centraal in tanzania ligt). Daar een nachtje doorgebracht en vrijdagochtend stonden wij rond 9.30 op t treinstation waar de eindeloze beproeving van ons geduld begon. Gelukkig heb ik dat vaak wel in overvloed, en dat was maar goed ook achteraf gezien. De trein vertrok rond 15h (maar een uurtje te laat, maar goed wat maakt het ook uit op een treinreis van meer dan 24 uur..). We deelden onze coupe met 2 tanzaniaanse vrouwen. We hadden een eigen bedje, muziek, spelletjes, koekjes&boekjes en het prachtige passerende tanzaniaanse landschap als entertainment dus het was prima uit te houden. Af en toe hobbelde de trein echt enorm waardoor we met z'n 4en symmetrisch de lucht in vlogen, echt de slappe lach gegarandeerd. De volgende dag had de trein wat motorprobleempjes, waardoor we plots achteruit terugreden naar t vorige station en hier vervolgens 7 uur gewacht hebben op de nieuwe locomotief die uit de stad moest komen. Achteraf gezien is dit nog best snel verstreken, mede dankzij magic mike. Dit betekende helaas ook dat we rond 3uur snachts op een donker station aankwamen in een onbekende stad, maar gelukkig hielp de vrouw uit onze coupe ons naar het dichtstbijzijndste hotel te brengen :) de volgende dag zouden we 11 uur opgehaald worden door t ziekenhuis, dit werd 2 uur, maar het was het wachten waard. Er kwam een non a la sister act in een coole jeep inclusief 2 schattige kindjes aanrijden. We moesten ons inhouden om niet oh happy days te gaan zingen. In igogwe aangekomen stond onze maaltijd al klaar en ontmoeten we patricia, onze tijdelijke mama hier. Zij kookt en maakt schoon, echt luxe! Ook gelijk in haar huisje op de cola geweest (frisdrank is populair hier). Het ziekenhuis is ff wennen, maar we vinden langzaam maar zeker ons plekje. Elke dag om 7.30 is het ochtendgebed, waar er meerstemmig een mooi liedje wordt gezongen. Toch wel beetje kippenvel zo de eerste ochtend :) dan vindt de patiëntenoverdracht plaats, en hierna volgt de ward round (oftewel visite lopen op de vrouwen, mannen of kinderafdeling). Ik dacht dat we de basics van swahili wel onder de knie hadden, maar toch wel erg lastig hoor. En het engels is ook niet zo goed te verstaan soms. Maar we oefenen savonds regelmatig, dus dat komt vast wel goed de komende weken. Daarna is er tea break, waar we ff naar huis kunnen gaan (wat maar liefst op 10sec lopen is). Vervolgens gaan we smiddags naar de polikliniek, radiologie waar foto's en echo's worden gemaakt, verloskamers, kleine ingreepjes kamer, of de operatiekamer. En dan rond 3 uur uiterlijk zijn we klaar :) dus dan gaan we lekker eten en daarna het hoogtepuntje van de dag, spelen en helpen met de kindjes in het weeshuis. Ze zijn niet heel schoon, maar wel enorm schattig. De 2 ventjes die de eerste dag in de jeep zaten, probeerden aan de rest duidelijk te maken dat we hun wazungu zijn (witte mensen:p) maar we proberen ze een beetje op te voeden haha. m'n missie is ze hoofd schouders knie en teen in het nl te leren, lukt al aardig! Vandaag zijn we naar mbeya gegaan voor simkaarten/wifi/boodschappen/bewoonde wereld, een Amerikaanse leraar heeft ons ff op sleeptouw genomen. Oke ik vind t mooi geweest voor nu, laterrrrr! En kusjes :)